Het is algemeen bekend dat veel mensen dromen van het schrijven van een boek. In de huidige tijd zetten steeds meer mensen daadwerkelijk de stap. Wij juichen dat van harte toe. Iedereen heeft immers recht op het delen van zijn of haar verhaal; fictie of non-fictie. Makkelijk is een boek schrijven echter allerminst. In dit blog zetten we een aantal valkuilen op een rij.
Heb jij een manuscript geschreven en overweeg je om het zelf uit te geven?
Vraag dan een vrijblijvende offerte aan.
Valkuil #1: wel schrijven, niet afschrijven
Dat dit een valkuil is, behoeft geen uitleg. Veel schrijvers komen er tijdens het schrijfproces achter dat er toch wel erg veel komt kijken bij het schrijven van een boek. Die eerste paar pagina’s lukken wel, maar na verloop van tijd zakt de inspiratie weg. En wat kost het veel tijd! En dan hebben we het nog niet eens over de onzekerheid (zie valkuil #2).
Merk je dat je vastloopt? Deel het werk dan op in stapjes en bepaal wat je per stap gaat doen en wanneer je dat gaat doen. Simpelweg plannen!
Een boek hoef je niet van voor naar achteren te schrijven. Heb jij een bepaalde passage in je hoofd, maar ben je daar nog niet in het verhaal? Schrijf die passage dan gewoonweg op. Zo zorg je ervoor dat je schrijfmeters blijft maken, want juist dat motiveert om door te gaan. Je wilt vooruit, niet stilstaan.
Valkuil #2: je vindt je schrijfwerk niet goed genoeg
Onzekerheid en schrijven; ze lijken onlosmakelijk met elkaar verbonden. Het hoort er gewoonweg bij en je bent daarin niet alleen. Dus als je weet dat het bij het proces hoort, hoeft het geen reden te zijn om je schrijfwerk te staken.
Wel heeft onzekerheid een functie. Het betekent namelijk dat je kritisch bent op je eigen werk en dát is nodig om goed werk te leveren. Probeer zo naar je eigen onzekerheid te kijken: de stem die jou helpt om een goed product te maken, níét de stem die jou tegenhoudt om een goed product te maken.
Valkuil #3: je deelt te veel (voor autobiografische schrijvers)
De meeste autobiografische schrijvers hebben iets meegemaakt, op welk vlak dan ook. Vaak hebben ze daar iets van geleerd of heeft het op een andere manier indruk gemaakt en zet dat ze aan om er een boek over te schrijven. Voor dit soort schrijvers is het extra van belang dat je weet voor wie je schrijft.
Een valkuil van autobiografische schrijvers is namelijk dat ze te veel vertellen, te veel details delen over wat er wanneer is gebeurd, met wie en waar. Waar de grens ligt? Dat verschilt per boek en thema.
Een mooie manier om te onderzoeken hoe dit bij jou zit, is door de flaptekst alvast te schrijven en daarin ook wat over het thema te schrijven. Wat is het thema van jouw boek, wie is je lezer en welk effect hoop je dat het boek heeft? Vervolgens ga je je manuscript door en stel je jezelf de vraag: wat past bij dit thema en bij de boodschap van mijn boek en wat niet? Waarmee “dien” ik mijn lezer? Zo help je jezelf om te gaan wegstrepen en daarmee maak je je boek in de meeste gevallen krachtiger.
Valkuil #4: je houdt geen bronnenlijst bij
Deel jij in je boek theorieën van een ander, citeer je of maak je op een andere manier gebruik van de creaties of het gedachtegoed van een ander? Dan ben je verplicht om bronnen te vermelden. Belangrijk is dus om tijdens het schrijven een bronnenlijst bij te houden. Wil je weten hoe dat moet? We schreven er al eens een blog over. Het wordt een behoorlijke zoektocht als jij pas na het schrijven een bronnenlijst opstelt. Kortom: doe dat vanaf het begin, dan voorkom je problemen.
Heb jij een manuscript geschreven en overweeg je om het zelf uit te geven?
Vraag dan een vrijblijvende offerte aan.
